In echte stilte krijgt zelfs rouw de ruimte zich te verbinden

Het navigeren door verlies is een kwetsbare balans, zich totaal onttrekkend aan de greep van de logica.

Verlies wordt een deel van je, verweven in het weefsel van je leven. Het overleven van verlies draait niet om het uitwissen van herinneringen; het gaat erom ze te koesteren. Herinneringen, zowel mooi als bitter, blijven levendig.

In onze drukke wereld kan rouw gemakkelijk ondergesneeuwd raken. We worden vaak aangemoedigd om snel door te gaan, proberen onze gevoelens te onderdrukken om te blijven functioneren. De wereld draait namelijk gewoon door, maar niet voor jou. Je omgeving vindt er van alles van en kun jij je verhaal en verdriet niet goed meer kwijt en zelf kun je vinden dat je niet meer moet klagen want het is nu eenmaal zo. En toch blijf je moe, kan lichamelijke pijnen en andere klachten ervaren die lichamelijk medisch gezien niet te verhalen zijn.

Rouw heeft tijd en ruimte nodig om te worden erkend en gevoeld. Rouw is hard werken. Een reflectieweekend over rouw biedt een veilige en ondersteunende omgeving waarin deelnemers kunnen vertragen, verbinden met hun emoties en leren begrijpen dat rouw niet verdwijnt maar hoe rouw een passende rol in het leven krijgt.

Er zijn verschillende weekendprogramma's mogelijk, lees hier verder voor een van de voorbeelden.