Het leven van Joost stond in het teken van eten en drinken, hij was een ware Bourgondiër.
Vrienden en familie verwennen met zijn kookkunsten is wat hij het liefste deed. Joost grapte altijd over dat sporten noodzakelijk kwaad was maar het gaf stiekem veel plezier.
Samen met zijn vrouw en een aantal hechte vrienden besloot hij om het leven nog een keer te vieren tijdens “het laatste avondmaal”, zoals hij dit zelf noemde. Het werd er een om nooit te vergeten. Zelf koken lukte niet meer, maar ondersteund door vrienden werden er prachtige gerechten bereid. Italiaanse taferelen in eigen tuin met familie en vrienden.
In de gesprekken vooraf bespraken we wat Joost zijn dierbaren mee wilde geven. Toen is het idee van een kookboek ontstaan. Aan het einde van de bijzondere avond kreeg iedereen een door hem zelf gemaakt kookboek mee, gevuld met zijn favoriete recepten en een persoonlijke boodschap.
Het kookboek werd ontvangen als een onschatbare herinnering. Op de begrafenis werd hier bij stilgestaan. Het kookboek werd na de ceremonie digitaal beschikbaar gesteld.
Zo’n ‘enge’ rouwkaart wilde hij niet. Er werd een kaart voor hem ontworpen in dezelfde sfeer als zijn kookboek. Ook de persoonlijke boodschap die in zijn kookboek stond, kwam op de kaart. Iets in de brievenbus krijgen vond hij toch mooier dan digitaal.
Na de ceremonie vertrokken de genodigden naar zijn favoriete restaurant waar lekkere hapjes en drankjes klaar stonden. Precies zoals Joost dat had voorbereid.
De vrienden hebben besloten om elk jaar op zijn sterfdag met elkaar de recepten van Joost te bereiden en er een feest van te maken samen met de dierbaren van Joost.